Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Παύλος Σιδηρόπουλος

Η ελληνική ροκ μουσική σκηνή ανέδειξε και αναδείχθηκε από αρκετούς αξιόλογους καλλιτέχνες. Ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ήταν ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, ο οποίος δεν ήταν απλά ροκ μουσικός, αλλά και ροκ άνθρωπος.

Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ο πατέρας του καταγόταν από τον Πόντο, ενώ από την πλευρά της μήτερας του ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανηψιός της Έλλης Αλεξίου. Στη Θεσσαλονίκη, ως νεαρός φοιτητής, ξεκίνησε τη μουσική του σταδιοδρομία. Το 1970 ο Παύλος γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη κι ενθουσιάστηκε όταν τον άκουσε να παίζει κιθάρα. Έχοντας ήδη τις πρώτες του συνθέσεις δημιούργησαν μαζί το συγκρότημα "Δάμων και Φιντίας". Κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο "7" και συμμετέχουν στο δίσκο "Ζωντανοί στο Κύτταρο". Το 1972 οι "Δάμων και Φιντίας" συνεργάστηκαν με το Νίκο Τσιλογιάννη (τύμπανα) και το Βασίλη Ντάλλα (μπάσο, κιθάρα) από τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν πριν με το Διονύση Σαββόπουλο, διατηρώντας το ίδιο όνομα στη νέα ροκ μπάντα που δημιούργησαν. Ως ήχο, εξέφραζαν μια τάση παντρέματος της ροκ με την παραδοσιακή μουσική και τον ελληνικό στίχο.

Διαλύονται στις αρχές του 1974 και ο Παύλος συνεργάζεται με το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, ως σατιρικός τραγουδιστής και ηθοποιός. Η συνεργασία του με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, δεν ήταν παρά ένα διάλειμμα στις προσωπικές και καλλιτεχνικές του ανησυχίες και ενώ είχε πρόταση να συνεχίσει, μαζί με τη Βίκυ Μοσχολιού, ο Παύλος αρνήθηκε, επιστρέφοντας οριστικά και αμετάκλητα στον αυθεντικό ροκ ήχο και ουσιαστικά στον ίδιο του τον εαυτό. Στο μεταξύ, αρνήθηκε να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. 

Το 1977 γνωρίζει τους αδερφούς Σπυρόπουλους και εντάσσεται στο συγκρότημα "Σπυριδούλα". Με αυτό το σχήμα δημιούργησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο "Φλού". Αρχικά δίνουν συναυλίες με τον Παύλο να συμμετέχει σε διασκευές τραγουδιών (κυρίως των Rolling Stones). Στη συνέχεια αρχίζει ηχογραφήσεις για το "Φλου" με παραγωγό τον Θόδωρο Σαραντή, ενώ ο Μάνος Ξυδούς αναλαμβάνει το συντονισμό. Οι ηχογραφήσεις ολοκληρώνονται μέσα στο 1978, αλλά ο δίσκος θα κυκλοφορήσει το Μάιο του '79.  Συμμετέχουν πολλοί φίλοι μουσικοί, ενώ στην ψυχεδελική "Ώρα του Stuff" κάνει φωνητικά η Δήμητρα Γαλάνη. Αξίζει να σημειωθεί πως το "Φλου" ψηφίστηκε από τους συντάκτες του περιοδικού Ποπ+Ροκ - σε σχετικό αφιέρωμα τον Οκτώβριο του 1992 - ως το καλύτερο άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής ροκ σκηνής.

Το 1979 σταματά να συνεργάζεται με τους "Σπυριδούλα" γιατί ήθελαν να έχουν συγκεκριμένη πολιτική θέση ως συγκρότημα και ο Σιδηρόπουλος δε συμφωνούσε. Το καλοκαίρι του 1979 μαζί με τους μουσικούς Παπαντίνα, Μαστρόκαλο, Νέστορα, και Τζιμόπουλο φτιάχνει νέο σχήμα. Ο Τζιμόπουλος πρότεινε το όνομα Art Associations και ο Σιδηρόπουλος συμφώνησε, αλλά με το όνομα να αναγράφεται στα ελληνικά. Έτσι κατέληξαν στο "Εταιρεία Καλλιτεχνών". Έπαιζαν ροκ εν ρολ της δεκαετίας 1955-1965, αλλά και δικά τους κομμάτια, τα οποία αν και σχεδίαζαν να δισκογραφήσουν, αυτό δεν έγινε ποτέ. Το συγκρότημα αποσπά εντυπωσιακές κριτικές αλλά διαλύεται αφήνοντας πίσω του όλες κι όλες τέσσερις ηχογραφήσεις, διασκευές γνωστών ροκ κομματιών, οι οποίες παρέμεναν ανέκδοτες μέχρι πρότινος, στο αρχείο του Παπαντίνα. Πρόκειται για τα τραγούδια "You really got me" των Kinks, "So you want to be a rock'n'roll star" των Byrds, "We gotta get out of this place" των Barry Mann & Cynthia Weil (γνωστό από τους Animals) και το "As I went out one morning" του Bob Dylan.

Αρχές του 1980, δημιουργεί το συγκρότημα "Απροσάρμοστοι" με τους Οδυσσέα Γαλανάκη (ηλεκτρική κιθάρα), Βασίλη Πετρίδη (ηλεκτρική κιθάρα),  Αλέκο Αράπη (μπάσο) και Κυριάκο Δαρίβα (τύμπανα) και κυκλοφορούν το δίσκο "Εν Λευκώ". Με το συγκεκριμένο συγκρότημα μένει ως το τέλος.

Το 1985 κυκλοφορούν το δίσκο "Zorba the Freak" και περιέχει ορισμένα από τα πλέον δημοφιλή τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε ο Παύλος, όπως τα "R'Ν'R στο κρεβάτι", "Άντε και καλή τύχη μάγκες", "Μίκη Μάου(ς)", καθώς και αναθεωρημένες εκτελέσεις σε παλιότερα κομμάτια του ("Απογοήτευση", "Το ΄69"), ενώ για πρώτη φορά γράφει και τραγουδάει στα αγγλικά -στο blues κομμάτι «Clown». Με τους Απροσάρμοστους, ο Σιδηρόπουλος πραγματοποιεί όλα αυτά τα χρόνια πολλές συναυλίες σε ιστορικά κλαμπ (Αν, Ροντέο, Cinema, Μετρό, Κύτταρο κ.α.), κινηματογράφους, φεστιβάλ, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, ακόμα και στη Μπιενάλε της Βαρκελώνης.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, εκτός από τη μουσική, είχε μια ευρύτερη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Παρόλο που ο Παύλος δεν ήταν επαγγελματίας ηθοποιός, η τέχνη της υποκριτικής τον είχε κερδίσει τόσο, ώστε, στην προσπάθειά του να την κατανοήσει, έφτασε ν' αναλύσει σε βάθος ακόμα και τον τρόπο διδασκαλίας της. Πρωταγωνιστεί στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου "Ο Ασυμβίβαστος" όπου και ερμηνεύει τα τραγούδια του soundtrack, μεταξύ των οποίων τα τραγούδια "Να μ’ αγαπάς", "Μη μου μιλάς για τίποτα", "Στον Ύπνο μου", «Τι να σου πω» σε στίχους και μουσική του Αντρέα Θωμόπουλου καθώς και το τραγούδι "Κάποτε θά 'ρθουν" σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Στην καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη "Οικογένεια Ζαρντή" (ΕΡΤ).

Το χαρακτηριστικό του καλλιτέχνη Παύλου Σιδηρόπουλου ήταν ότι έγραφε συνεχώς! Σε οποιοδήποτε άδειο χαρτί, απόκομμα, μπλοκ, έστω και σε μισή κενή κόλλα που μπορεί να βρισκόταν μπροστά του, θα αποτύπωνε κάποια σκέψη του, κάποιο συναίσθημα του. Ο Σιδηρόπουλος δεν έγραψε μόνο στίχους, αλλά και ποιήματα, ημιτελή θεατρικά έργα καθώς και κείμενα με πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις. Διάβαζε, ιδιαίτερα ποίηση, αλλά και φιλοσοφία. Συχνά καταπιανόταν με τη συγγραφή διηγημάτων, τα οποία όμως δεν ολοκλήρωσε ποτέ.

Το φθινόπωρο του 1979, όταν ο Παύλος ήταν 31 ετών, ξεκίνησε η σχέση του με την ηρωίνη. Η καλλιτεχνική του πορεία μετρούσε ήδη εννιά χρόνια και η δημιουργικότητά του, το έργο του και η προσωπικότητά του είχαν για τα καλά αποκαλυφθεί. Στην αρχή ο Παύλος πιστεύει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα και ότι θα μπορέσει να ξεμπλέξει εύκολα. Σύντομα σχετικά αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο, κάτι που φαίνεται άλλωστε τόσο στους στίχους των κομματιών του όσο και σε συνεντεύξεις του. Πολλές φορές κάνει προσπάθειες να ξεφύγει, και κατορθώνει για κάποια χρονικά διαστήματα να είναι "καθαρός". Είναι οι περίοδοι που ο Παύλος δημιουργεί ξανά και βάζει στόχους. Δυστυχώς, όμως, παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες, που γίνονται κυρίως ατομικά και χωρίς ποτέ να ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα αποτοξίνωσης, τελικά δεν θα τα καταφέρει. Την άνοιξη του 1990 χάνει τη μητέρα του, στην οποία είχε μεγάλη αδυναμία, γεγονός που τον καταβάλλει. Λίγους μήνες αργότερα αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας με το χέρι του και η κακή ψυχολογία του επιδεινώνεται.

Παρ’ όλο που η κατάσταση του χεριού του ήταν πολύ σοβαρή και πιθανώς μη αναστρέψιμη, ετοιμάζει με το συγκρότημά του, τους Απροσάρμοστους, τον καινούργιο του δίσκο (πρόκειται για το μεταθανάτιο άλμπουμ "Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες") και δίνει συναυλίες.

Σύμφωνα με τον Αλέκο Αράπη, τον μπασίστα των Απροσάρμοστων, την προηγούμενη νύχτα του θανάτου του, στις 5 Δεκεμβρίου του 1990, ο Σιδηρόπουλος έφτασε στο στούντιο αρκετά καθυστερημένος και σε αλλόφρονα κατάσταση τσακώθηκε με τους μουσικούς του. Υπάρχει και η μαρτυρία του φίλου του, παραγωγού Πάνου Ηλιόπουλου, κατά την οποία εκείνο το βράδυ ο Παύλος προσπαθούσε απεγνωσμένα να επικοινωνήσει μαζί του από τηλεφώνου. Για την ακρίβεια, ο τηλεφωνητής του Ηλιόπουλου κατέγραψε δεκαπέντε αναπάντητες κλήσεις και δεκαπέντε αντίστοιχα φωνητικά μηνύματα από τον Παύλο. Στις 6 Δεκεμβρίου του 1990, βρισκόμενος στο σπίτι μιας γνωστής του στο Νέο Κόσμο, έπεσε σε κώμα και άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στον  Ευαγγελισμό, χάνοντας τη μάχη με την ηρωίνη. 
 
Κηδεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1990, στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια, παρουσία ελάχιστων επωνύμων αλλά πλήθους συγκλονισμένου και βαθειά θλιμμένου κόσμου που είχε κατακλίσει το χώρο για να του πει το τελευταίο αντίο. Σήμερα στον Κόκκινο Μύλο υπάρχει οικογενειακός τάφος στον οποίο βρίσκονται ο Παύλος, η μητέρα του και ο πατέρας του, με την προτομή του Παύλου που φιλοτέχνισε η γλύπτρια Δώρα Βουτσινά.

Τον επόμενο χρόνο οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο "Άντε και καλή τύχη μάγκες", όπου ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο Παύλος Σιδηρόπουλος και τα υπόλοιπα τα ερμήνευσαν διάφοροι καλλιτέχνες. Μεταξύ αυτών οι, Γιάννης Γιοκαρίνης, Γιάννης Αγγελάκας και Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος "Τα μπλουζ του πρίγκηπα". Ο δίσκος αυτός περιέχει πειραματικές ηχογραφήσεις που έγιναν από το 1979 ως το 1981. Ήταν ο καρπός των προσπαθειών που είχαν ξεκινήσει από το 1972. Εδώ ο Παύλος Σιδηρόπουλος παντρεύει το μπλουζ με το ρεμπέτικο. Το 1994 κυκλοφορεί ο διπλός δίσκος "Εν αρχή ην ο λόγος", με ζωντανές ηχογραφήσεις από το 1978 μέχρι το 1989, την απαγγελία ενός κειμένου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μουσική" και που εμπνεύστηκε με αφορμή το τραγούδι "Κάποτε θα 'ρθουν" και απόσπασμα από μια συνέντευξή του στην ΕΤ2. Πολλά από τα τραγούδια του δίσκου εκδίδονται για πρώτη φορά.

Ακόμα κι αν έφυγε νωρίς, μένει στη μνήμη όλων μας ως ο "Πρίγκηπας" του ελληνικού ροκ, γιατι ήταν εκείνος που "δίδαξε" περισσότερο από κάθε άλλο με τα τραγούδια του και την ίδια του τη ζωή πόσο υπέροχο, μαγικό, δύσκολο και τελικά οδυνηρό είναι να κάνεις ροκ στην Ελλάδα.

Δισκογραφία
  1. Το ξέσπασμα/O κόσμος τους (Zodiac) 1970
  2. Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac) 1971
  3. Ο Ντάμης ο σκληρός/Aπογοήτευση (Zodiac) 1972
  4. Φλου (ΕΜΙ) 1978
  5. Εν λευκώ (ΕΜΙ) 1982
  6. Zorba the freak (ΕΜΙ) 1985
  7. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI) 1987
  8. Χωρίς μακιγιάζ - Ζωντανή ηχογράφηση (MBI) 1989
  9. Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ) 1991
  10. Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI) 1992
  11. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI) 1993
  12. Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση) 1994
  13. O ασυμβίβαστος και πέντε σπάνια τραγούδια (Lyra) 1994
  14. Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση) 1996
  15. Επιτυχίες (ΜΒΙ) 1997
  16. Στιγμές (Δίφωνο) 1997
  17. Day after Day 2001 (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια)
  18. Τα τραγούδια του Παύλου (EMI) 2002 (Συλλογή)

«Για μένα αλλά και για τα άλλα παιδιά του γκρουπ, ο Παύλος ήταν ο φίλος μου και ο δάσκαλός μου. Στην ουσία αυτός μας έκανε μουσικούς. Είχε το εξαιρετικό χάρισμα να μαγνητίζει πάνω στη σκηνή το κοινό και να γίνεται ένα μ’ αυτό. Hταν αγνός, αυθεντικός και το κενό του είναι τεράστιο αλλά και δυσαναπλήρωτο». (Οδυσσέας Γαλανάκης - κιθαρίστας στους "Απροσάρμοστους")

«Ο Σιδηρόπουλος, όπως και όλοι οι νεκροί ήρωες του ροκ, άθελά του δημιούργησε έναν μύθο. Eναν μύθο προς εκμετάλλευση. Στον μύθο όμως πάντα ξεχνιέται το ανθρώπινο στοιχείο. Και ο Παύλος, για όσους τον γνώριζαν από κοντά, ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Παράλληλα, όμως, ήταν και ο καλλιτέχνης εκείνος που μίλησε στη γενιά του (και όχι μόνο) με τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας, χωρίς να πιπιλίσει τα αυτιά με ωραιοποιημένα μηνύματα, που θα τον έκαναν εμπορικότερο». (Άκης Λαδικός)






Επίσημη ιστοσελίδα: http://www.pavlos-sidiropoulos.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου